Real heyatdan goturulmus hekaye

Boyuk qizim usaq iken-deyesen ibtidai sinife gedirdi-seherler yataginda bes deqiqe oturardi,men de qarsisinda oturardim.Kicik spontan bir oyun oynayardiq.Men bir heyvan,esya,ya da bitki roluna girerdim,o ozu olardi ve qarsiliqli bir dram ve ya temsil adlandira bileceyimiz bir sehne numayis etdirerdik
Bir gun seher oyandi,oturub yorgana burundu ve "he,menim ucun agac ol" dedi .O gun seher ehvalim yaxsi deyildi,hec hevesim yox idi.Son gunler bas veren irili-xirdali bir nece hadise meni kederlendirmisdi.Daxilime nezer saldim,oyun oynamaq istemediyimi hiss etdim ve bunu semimi olaraq qizima demek qerarina geldim."Canim menim" - dedim "bu gun seher hevesim yoxdur,ehvalim yaxsi deyil,agac olmaq istemirem".Bir anliq duruxdu ve barmagini uzadib "Yaxsi ,ata" -dedi,"onda qemli agac ol".Yeniden daxilime baxdim,shen bir agac olmaq istemirdim,amma kederli bir agac ola bilerdim.
Ve kederli agac oldum.Bezi insanlarin meyvelerime das atdiqlarini ,ehvalimi pozduqlarimi dedim.Danisdiqca rahatlasdim ve yungullesdim.Bes deqiqe kecdikden sonra artiq rahatlasmisdim
Ustun Dokmen